اثرات خودسرازیری و پراکندگی رامان درون پالسی در کلیدهای سالیتونی فوق سریع مزدوج موازی

کلیدزنی نوری یک ضرورت برای سیستم های مدرن ارتباطی و پایه اصلی ساخت عناصر منطقی و پردازشگرهای تمام نوری محسوب می شود. مزدوج موازی غیرخطی به عنوان کلید تمام نوری و عنصر منطقی، پتانسیل زیادی برای طراحی محاسبگرهای اپتیکی و سیستم های ارتباطی فوق سریع دارد. خودسرازیری نتیجه ای از شدت وابسته به سرعت گروه است و منجر به ناتقارنی در پهن شدگی طیف توسط خودفازی در پالس های با پهنای کم می شود. پراکندگی رامانِ درون پالسی اثراتی شبیه به خودسرازیری دارد. در این پایان نامه با توسعه معادلات غیرخطی شرودینگر (nls) برای کلیدهای تمام نوری مزدوج موازی و با در نظر گرفتن اثر خودسرازیری و پراکندگی رامانِ درون پالسی در مواد با پاشندگی منفی برای سالیتون های روشن و پاشندگی مثبت برای سالیتون های تاریک بوسیله روش عددی تلفیق کراک نیکلسون و روش تفاضلی پیشرو رفتار کلید را شبیه سازی کرده ایم. نتایج محاسبات نشان می دهد که اثرات خودسرازیری و پراکندگی رامانِ درون پالسی رفتاری مشابه دارند و باعث کاهش دامنه و همچنین باعث افزایش پهنای پالس خروجی می شوند و پالس خروجی را به سمت راست انتقال می دهند. و بالعکس در طیف فرکانس باعث افزایش دامنه و کاهش طیف فرکانس خروجی می شوند و طیف خروجی را به سمت چپ انتقال می دهند. این اثرات باعث تغییرات زیادی در انرژی کلیدزنی نمی شوند اما با افزایش این اثرات در سالیتون تاریک عمل سوییچینگ بهتر از سالیتون روشن اتفاق می افتد. بنابراین به علت پایداری که سالیتون-های تاریک نسبت به سالیتون های روشن دارند جایگزین مناسبی برای پردازش اطلاعات نسبت به سالیتون های روشن هستند.